W 2020 roku, w środku pandemii Covid-19, urodziłam Adaśka. W czerwcu 2022 roku dowiedzieliśmy się, że spodziewamy się drugiego Maluszka. Bardzo się ucieszyliśmy. W lutym 2023 roku urodził się Ignaś. Urodziłam w 34 tygodniu ciąży, więc nasz Ignacyk jest wcześniakiem.

Często tak właśnie myślimy. Często wydaje nam się, że dziewczyna, która w młodym wieku zostaje mamą, przegrała życie, bo nie będzie już czasu na "wyszumienie się", bo nie będzie czasu na zrobienie kariery, bo nie będzie możliwości na rozwój, bo... bo... bo.... Nie powinno dziwić, że taka dziewczyna ma w sobie więcej strachu niż radości, jak nasłucha się takich "mądrości".

Młoda Mamo, jeśli to czytasz - DASZ RADĘ! Będzie ciężko, będą pewnie nieprzespane noce, będzie bałagan, będzie głośno, będzie płacz i będą zmartwienia, ale DASZ SOBIE RADĘ! Będzie też niesamowicie dużo uśmiechu, miłości i przytulasów.

Zostałam mamą Adama (5 lat), kiedy miałam 22 lata, zaczęłam kolejne studia. Czy się baliśmy? Jasne, że tak. Baliśmy się bardzo, bo wiedzieliśmy, że dziecko to jedna sprawa, ale my (oboje młodzi) właśnie zaczynaliśmy nasze prawdziwie dorosłe życie. Zdecydowaliśmy, że lecimy z tym życiem dalej. Tak był środek pandemii, te największe ograniczenia właśnie wchodziły w życie, a my co? My szukaliśmy sali weselnej (sic!). Oczywiście jak szybko tą salę zarezerwowaliśmy, tak szybko musieliśmy z niej zrezygnować, bo już było wiadomo, że z powodu pandemii o weselu możemy sobie tylko pomarzyć. Datę ślubu zmienialiśmy 3 razy, reagując na bieżące zmiany z obostrzeniach covidowych. Udało się. Wzięliśmy ślub w środku pierwszej fali pandemii. Potem już przeprowadzka i poród. Poród w pandemii. Zero odwiedzin, zero niczego tak naprawdę. I pojawił się on - Adaś. 

Czasoumilacze czy złodzieje czasu?

Wojciech Cejrowski napisał "zgaście telewizor". Prawdę mówiąc, jestem teraz na etapie "wyrzućcie telewizor" 😀 Każda relacja z drugą osobą, nieważne czy to współmałżonek czy dziecko, czy przyjaciel, czy sąsiadka wymaga czasu i uwagi. Bez tego się nie da.

Ile tego czasu? Jak najwięcej, oczywiście. A co znaczy, że relacja wymaga uwagi? Uwaga to bycie dla drugiej osoby w 100%, to czas spędzony na wspólnej rozmowie (niekoniecznie tylko o rachunkach i planie na najbliższy dzień czy tydzień). 

Cofnijmy się trochę do czasów, kiedy telewizor w domu był luksusem. Rodziny faktycznie spotykały się wtedy w jednym pokoju, aby obejrzeć telewizję, a potem rozmawiały, o tym, co usłyszały, spędzały razem czas. Na początku faktycznie telewizja mogła łączyć. Myślę, że teraz nie tylko telewizja, a generalnie ekran nie łączy, a dzieli.

Kiedyś była tylko telewizja, a teraz każdy ma w kieszeni "najlepszego przyjaciela". Nawet, kiedy rodzina jest razem, to każdy siedzi ze swoim ekranem i może na nim oglądać, co tylko chce. Sama wiem, jak to jest. My czasami wieczorem z mężem włączamy telewizor, aby obejrzeć jakieś wiadomości. A potem co? Skaczemy bez celu między kanałami, bo może się coś trafi ciekawego. A co jak się nie trafi? To oglądamy po raz kolejny ten sam odcinek ulubionego serialu męża.

W dzisiejszych czasach nie rozstajemy się z ekranami. Mamy telefony, tablety, telewizory, łatwy dostęp do filmów czy seriali. Dzieci oglądają bajki, filmy, rodzice seriale i jakoś te wieczory lecą. Zobaczcie, że kiedyś ludzie chodzili do kina - było to wielkie wyjście, randka, spędzenie czasu razem itd. Teraz już nie chodzimy do kina, bo "przecież niedługo będzie na Netflixie".

Nie twierdzę, że wszystkie bajki są  złe albo film wieczorem zepsuje Wam małżeństwo, ale co za dużo to niezdrowo. Zróbcie test. Sprawdźcie w telefonie (na pewno macie taką funkcję), ile godzin dziennie spędzacie używając telefonu. Nie mówię tu oczywiście o pracy, ale o bezmyślnym przeglądaniu Instagrama czy Facebooka. Ja to zrobiłam i zdziwiłam się, bo myślałam, że przecież kontroluję to jakoś. Stańcie też w prawdzie przed sobą i rzućcie Wasze wyobrażenia. Często mówimy np.: "u nas w domu dzieci oglądają jedną bajkę", a gdy o tym pomyślimy okazuje się, że może kiedyś faktycznie tak było, a teraz dziecko wraca z przedszkola i leci bajka, potem piosenki dla dzieci z teledyskami, a do kolacji znowu leci bajka. "U nas w domu nie jemy słodyczy", a gdy przemyślimy temat, okazuje się, że były święta, potem wpadła babcia z cukierkami, potem sąsiadka z ciastem, które zostało po urodzinach teścia i wychodzi na to, że słodycze jemy codziennie. Przemyślcie i zobaczcie, jak to naprawdę u Was wygląda naprawdę. 

Co można zrobić, aby ograniczyć ekrany?

Myślę, że najlepszą opcją jest wyrzucić telewizor i sama jestem na etapie przekonywania do tego mojego męża. Jeśli nie wyrzucić, to myślę, że można wprowadzić restrykcyjne limity dotyczące korzystania z ekranów w domu. Można ustawić limity aplikacji, które wyłączą się po przekroczeniu limitu. Można też aplikacje, które pochłaniają nam dużo czasu, po prostu odinstalować. Jeśli Wasze dzieci mają telefony (ten etap dopiero przed nami) można np. za pośrednictwem aplikacji "Family Link" ustawić dzieciom konkretne limity. Po przekroczeniu ustalonego czasu, z telefonu będzie można wykonać tylko połączenia alarmowe.

Rodzina. Drużyna. 

Przyznam się szczerze, że na początku naszego małżeństwa, kiedy mąż szedł do pracy, a ja zostawałam w domu z małym dzieckiem, bardzo się denerwowałam. Wkurzało mnie, że dom i wszystko, co z nim związane jest na mojej głowie. Potem zrozumiałam, że z mężem gramy do jednej bramki. Kiedy on jest w pracy, zdobywa punkty dla naszej rodziny, a ja będąc w domu zdobywam inne, ale tak samo ważna dla nas punkty. Od początku dzielimy się z mężem obowiązkami. Muszę przyznać szczerze, że m.in. pranie to zadanie męża i uwierzcie lub nie, ale naprawdę nie muszę nic robić w zakresie prania. Ja gotuję. Ja czytam dzieciom bajkę na dobranoc, mąż płaci rachunki itd.

Camping

Na campingu naprawdę nie brakowało atrakcji. Były dwa baseny: rekreacyjny i tzw. laguna ze ślizgiem i rożnego typu zjeżdzalniami dla dzieci, a głębokość laguny to 40 cm, więc pod kątem małych dzieci było naprawdę bezpiecznie. W strefie basenowej są też  oczywiście leżaki i parasole. Jest również pool bar.